Mój drugi dzień w Londynie, plan bardzo ambitny i napięty. Zaczynamy standardowo od... śniadania. W hostelowej stołówce panuje względny spokój, ludzie zaczynają się pojawiać, pić kawę, chrupać grzanki, a z kuchni dolatują znajome, polskie przekleństwa. Profilaktycznie nie mówię po polsku, nie chcę być z nimi łączona, bo jest mi wstyd. Rozciągnięte dresy, brudne podkoszulki i włosy, papieros w ustach i kwiecista mowa. Bez komentarza. Pierwszą atrakcją jest
Tower of London, czekamy na zwiedzanie z przewodnikiem, a tak naprawdę strażnikiem. Odpowiednio ubrani, nazywani
Yeomen Warders, a popularnie "beefeaterami" są wg mnie jedną z największych atrakcji Twierdzy Tower. Z opowieści snutej przez strażnika dowiaduję się, że Tower of London było więzieniem, z którego podobno nie było ucieczki, ponieważ wejście było zaraz nad wodą – podpływano łódkami i tam prowadzono więźniów do celi. Więziono tu m.in. króla Anglii Henryka IV, królową Annę Boleyn, Thomasa More'a, Thomasa Cromwella, Lady Jane Grey, żeglarza Waltera Raleigha, a w 1941 r. Rudolfa Hessa. Zwiedzamy większość zakamarków twierdzy, szczególnie do gustu przypada mi komnata z kamieniami. Nie znam kobiety, której oczy nie zaświeciłyby blaskiem na widok diamentu
Koh-i-noor (Góra światła). Oczywiście nie jest największy i najpiękniejszy ale ma niesamowitą historię i klątwę. W Indiach krąży opowieść, że Koh-i-noor został odkryty na czole chłopca porzuconego nad brzegiem rzeki Jamuna, noworodka zaniesiono wraz z diamentem na dwór władcy. Dziecko okazało się Karną, synem Boga Słońca. Kamień (o wadze 600 karatów) został osadzony w posągu boga Sziwy na miejscu trzeciego oka, oka olśnienia. W hinduskim tekście pochodzącym z roku 1306, z którego pochodzi pierwszy dokument potwierdzający jego istnienie, napisano, że na kamieniu ciąży klątwa przynosząca śmierć osobnikom płci męskiej - "
Tylko bóg lub kobieta może go bezkarnie nosić". Historia kamienia obfituje w wiele morderstw, zdrad i namiętności... Oczywiście w skarbcu znajdują się jeszcze inne kamienie m.in. Centenary czy Cullinan.
Symbolem Tower są kruki. Popularna legenda głosi, że dopóki na wieżach Tower będą żyły kruki, tak długo trwać będzie imperium brytyjskie. Legenda ta powstała w epoce wiktoriańskiej, nie wcześniej niż z końcem XIX w. Wiadomo jednak, że kruki mieszkają w wieżach zamku co najmniej od czasów panowania Karola II w XVII w. Zadaniem jednego ze strażników Tower (Ravenmaster) jest opieka nad krukami i ich dożywianie. Inna wersja legendy mówi, że gdy wszystkie sześć kruków opuści kiedyś twierdzę Londyn zginie. Aby tak się nie stało podcięto im skrzydła i są pilnie strzeżone.
Zwiedzanie Tower jest fascynujące, ale nie może trwać wiecznie jeśli chcę zobaczyć inne miejsca. Udajemy się na most
Tower Bridge. Po drodze kupuję paczkę świeżo prażonych orzeszków z czymś słodkim (miód?), grzeją ręce :) Tower Bridge (ukończony w 1894) przecina Tamizę na wschodnim końcu Londynu. Od początku swojego istnienia uznawany był za arcydzieło ówczesnej inżynierii. Porównywano go ze słynną już wieżą Eiffla, zbudowaną pięć lat wcześniej. Potężny, ważący ponad 2000 ton, napędzany parą mechanizm mostu, regulował otwarcie jego środkowej części. Umożliwiał swobodne przepływanie wielkich statków. Stary mechanizm mostu obecnie nie jest już używany. Robimy sesję zdjęciową, odpoczywamy, zajadamy się orzeszkami, łapiemy promienie słońca i ruszamy dalej.
Teraz czas na jedną z głównych atrakcji -
British Museum - muzeum historii starożytnej. Jestem oszołomiona, nie wiem od czego mam zacząć zwiedzanie - Grecja, Rzym, Egipt... Postanawiam zacząć od mumii. Z tego co się orientuję to jedna z największych kolekcji w Europie. Po mumiach przechodzimy do sali zegarów, znajdujemy kamień z Rosetty, wojowników z Wysp Wielkanocnych, posążki Wisznu i Sziwy z Indii, kultura Afryki, hieroglify, płaskorzeźby z Partenonu, biblioteka, zbroje Samurajów, Oceania, Meksyk, Majowie... W sali Azjatyckiej robi mi się niedobrze, jeszcze jedna mumia czy rzeźba, a odpłynę Arka Przymierza w nieznanym kierunku. PRZERWA! Po przerwie przechodzimy jeszcze raz przez bibliotekę, oglądamy małe eksponaty i decydujemy się wyjść. Na to muzeum trzeba przeznaczyć kilka dni, jest bardzo wciągające. Jestem pewna, że jeszcze tu wrócę.
Metallica - pierwszy fan!
Kamień z Rosetty
Podczas chodzenia ulicami Londynu zauważyłam, że bardzo dużo ludzi nosi papierowe torby z napisem Primark. Tak oto odkryłam sklep Primark. Dziki tłum wymieszany z tanimi ubraniami, dodatkami, akcesoriami do domu... Istne szaleństwo. Błądząc między wieszakami odkrywam męskie swetry, nie wiedziałam, że takie egzemplarze istnieją naprawdę!
Wieczorem spotykamy się z najlepszym barmanem w Londynie i idziemy wspólnie na kolację. Zamawiam standardowo angielskie fish&chips, Fil też zamawia coś angielskiego ale trudno to jakoś nazwać - kiełbasa z puree? Pijemy drinki w B@1, stoimy pod pubem i wypytujemy o nocne życie Soho... Szędamy się wspólnie po Soho, stając na drinka to tu, to tam. Jestem mocno wstawiona i pewnie dlatego tak dobrze bawię się w sklepie poświęconym cukierkom M&M's. Pozujemy z Filem z figurkami cukierków, oglądamy bieliznę z cukierkami, rzucamy się maskotkami, kręcimy film z kolorami cukierków, dostajemy szału na punkcie M&M'sów :)
Be@1 Coctail Bar :)
Wyświetl większą mapę 
